malakemogharab

غریبان را دل از بهر تو خون است
دل خویشان نمی دانم که چون است
عنان گریه چون شاید گرفتن
که از دست شکیبایی برون است
دگر سبزی نروید بر لب جوی
که باران بیشتر سیلاب خون است
دگر خون سیاووشان بود رنگ
که آب چشمها عناب گون است
شکیبایی مجوی از جان مهجور
که بار از طاقت مسکین فزون است
سکون در آتش سوزنده گفتم
نشاید کرد و درمان هم سکون است
که دنیا صاحبی بد عهد و خونخوار
زمانه مادری بی مهر و دون است
نه اکنون است بر ما جور ایام
که از دوران آدم تا کنون است
نمی دانم حدیث نامه چون است
همی بینم که عنوانش به خون است


سعدی